W okresie panowania dynastii Luksemburgów poczyniło szereg zdobyczy terytorialnych, m.in. na Śląsku, w Łużycach i w Brandenburgii. Powstały wówczas i zyskały ogromne znaczenie liczne miasta handlowe, rozwijała się eksploatacja srebra, włókiennictwo. W tym okresie (1348) założono w Pradze pierwszy w środkowej Europie uniwersytet. Po śmierci Ludwika Jagiellończyka w bitwie pod Mohaczem, zgodnie z umowami dynastycznymi korona czeska przypadła Habsburgom. Rządy tej dynastii przyniosły ze sobą stopniowe ograniczanie suwerenności, germanizację i powolny upadek gospodarczy. Dopiero w drugiej połowie XIX w. nastąpił szybki wzrost ekonomiczny, a Czechy stały jedną z najbogatszych prowincji austriackich.Po I wojnie światowej, w 1918 proklamowano powstanie Republiki Czechosłowackiej, obejmującej Czechy, Morawy, Śląsk Opawski, Słowację i Ruś Zakarpacką, od 1920 także część Śląska Cieszyńskiego, Spisza iOrawy. W czasie II wojny światowej Czechy włączono do Rzeszy, Słowacja zyskała formalny status odrębnego państwa, jednak faktycznie była całkowicie uzależniona od Rzeszy. Wyzwolone w 1945 przez wojska radzieckie, od 1948 wspólnie ze Słowacją utworzyły Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną. Konstytucja z 1960 wprowadziła formalnie równouprawnienie obu części kraju, do pełnej federalizacji struktur państwowych doszło jednak dopiero w 1969.
W 1989 wskutek rozpadu systemu komunistycznego w Europie i nastrojów antykomunistycznych wewnątrz kraju odsunięto od władzy dotychczasowych przywódców. W następnym roku, w czerwcu, odbyły się pierwsze wolne wybory w których zwyciężyła dotychczasowa opozycja. W 1990 proklamowano powstanie Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej. Krótki okres demokracji parlamentarnej przyniósł znaczne ożywienie tendencji separatystycznych w obu republikach. W ich efekcie 1 stycznia 1993 Republika Czechosłowacji została, na mocy uchwały parlamentu federalnego, rozwiązana. Utworzono w jej miejsce dwa odrębne państwa narodowe: Czechy i Słowację.
W styczniu 1993 pierwszym prezydentem Czech został V. Havel a Czechy zostały członkiem ONZ. Do stycznia 1998 na czele rządu stoi V. Klauskontynuując reformy gospodarcze i polityczne, w polityce zagranicznej dominują starania o przyjęcie Czech do Unii Europejskiej i NATO. W styczniu 1998 V. Havel ponownie wybrany prezydentem, w lipcu 1998 M. Zeman, przewodniczący Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej, zostaje premierem.
Od marca 1999 Czechy stają się członkiem NATO. W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2002 wygrywa Czeska Partia Socjaldemokratyczna, w lipcu 2002 V. Havel mianuje W. Szpidla premierem. Socjaldemokratyczny rząd V. Szpidli ogłasza swój proeuropejski i prosocjalny program, w polityce zagranicznej priorytetem rządu ma być wejście Czech do UE i utrzymanie "przyjaznych stosunków" z Niemcami.
W lutym 2003 konserwatysta V. Klaus zostaje prezydentem. Władze Czech wyraziły poparcie dla kampanii antyirackiej kierowanej przez Stany Zjednoczone i udzieliły siłom sprzymierzonym pomocy wojskowej. 1 maja 2004 Republika Czeska wstąpiła do Unii Europejskiej. W lipcu tego samego roku premier W. Szpidla złożył dymisję, na stanowisku zastąpił go Stanislav Gross. 2005 nastąpił kryzys rządowy spowodowany ujawnieniem skandalu finansowego z udziałem premiera, w maju parlament zatwierdził nowy rząd, na czele którego stanął socjaldemokrata Jirzi Paroubek.
2005 weszła ustawa zezwalająca na zawieranie związków partnerskich między osobami tej samej płci (osoby te będą mogły wzajemnie dziedziczyć po sobie majątek oraz reprezentować się w codziennych sytuacjach, np. w urzędach). Czechy stały się tym samym drugim po Węgrzech państwem byłego bloku komunistycznego, w którym osoby tej samej płci mogą zawierać związki partnerskie.
Wybory parlamentarne odbyły się w czerwcu 2006 - wygrała prawicowa Obywatelska Partia Demokratyczna (ODS).
pobrano:http://portalwiedzy.onet.pl/49599,,,,czechy,haslo.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz