Czechy-okiem Czechofila: października 2013

Nowy Jiczyn (czes. Nový Jičín, niem. Neutitschein) – miasto powiatowe w Czechach w południowo-zachodniej części kraju morawsko-śląskiego. Liczba mieszkańców: ok. 23 tys., a powierzchnia ok. 44 km². Jest częścią przemysłowej aglomeracji ostrawsko-frydeckiej. Gospodarka to przede wszystkim przemysł lekki i rolnictwo.

Miasto położone jest nad rzeką Jičínką, prawym dopływem Odry. Administracyjnie podzielone jest na 7 dzielnic, z tego niektóre wyraźnie o charakterze wiejskim.

Zabytkowe Masarykovo Namesti jest historycznym centrum Nowego Jiczyna. Ponadto znaną atrakcją turystyczną miasta jest słynne w całych Czechach muzeum kapeluszymieszczące się w dawnym zamku.

Nowy Jiczyn jest miastem partnerskim polskiego miasta Świętochłowice.

pobrano:http://pl.wikipedia.org/wiki/Nowy_Jiczyn

Stary Jiczyn (czes. Starý Jičín, niem. Alttitschein) – gmina w Czechach, w krajumorawsko-śląskim, w powiecie Nowy Jiczyn, około 5 km na południowy zachód odNowego Jiczyna. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyła 2659 mieszkańców

Historia]

Już w I tysiącleciu p.n.e. na terenie dzisiejszego Starego Jiczyna istniał gród kultury łużyckiej, później przejęty przez Celtów. Początki średniowiecznej osady związane są z postacią rycerza Arnolda z Hückeswagen, który uzyskał okoliczną ziemię w lenno od króla czeskiego Przemysła Ottokara I, za służbę dyplomatyczną w Anglii. W czeskich dokumentach występował jako świadek w latach 1234-1237. Arnold w swym majątku na wzgórzu zwanym dziś Starojiczyńskim Kopcem założył potężny zamek Gyczyn. Miał on strzec szlaku handlowego łączącego Adriatyk i Bałtyk (szlak bursztynowy) jak również chronić granicę Królestwa Czech od strony Polski i Węgier. Po Arnoldzie podległe mu dobra objął jego syn, Franko, który pomiędzy 1252 a 1258 sprzedał je biskupowi ołomunieckiemu Brunowi ze Schauenburku. Franko uzyskał od niego z powrotem w lenno część dawnych dóbr, a swą siedzibę przeniósł do Hukwald. Tymczasem nazwa zamku Gyczyn i powstałego pod nim podgrodzia przekształciła się na Jiczyn, a od 1397 na Stary Jiczyn, dla odróżnienia od Nowego Jiczyna. Feudalne państwo podległe zamkowi było wówczas własnością rodu Krawarskich z Krawarz, a od 1500 roku Żerotinów. W 1497 osada uzyskała prawa miejskie. Podczas wojny trzydziestoletniej, w 1626 zamek został zdobyty przez Duńczyków. W XVIII wieku zamek opustoszał, natomiast miasto utraciło prawa miejskie.